* Γράφτηκε από τον Roco Price για το YettiSays 8th Annual Self-Love Month | Σειρά αναρτήσεων “Shedding Layers”.
Αγαπητέ Caged Bird,
Ήμουν δώδεκα όταν υιοθετηθήκατε. Ξαπλωμένος στο στομάχι μου, κλωτσώντας σκιές στο πάτωμα του σαλονιού, σε είδα στα μαθήματά μου και κατάλαβα αμέσως ότι με είδες κι εσύ. Στα μισά του δρόμου του ποίημά της «Caged Bird», η Μάγια Αγγέλου μου παρουσίασε έναν καθρέφτη:
Το πουλί σε κλουβί τραγουδάει
με μια τρομακτική τρίλιζα
άγνωστων πραγμάτων
αλλά λαχταρούσε ακόμα
[…]
για το πουλί σε κλουβί
τραγουδάει την ελευθερία.
Ήμουν εκείνο το πουλί, γεμάτο από τον θαμπό πόνο που προέρχεται από μακροχρόνιο τραύμα. Πίστευα σε μια ελευθερία που δεν γνώριζα ποτέ, μια ελευθερία που είχα δει να αναπηδά μόνο στην εκνευριστικά εκνευριστική αδερφή μου. Εκείνη τη μέρα στο πάτωμα, έπρεπε να σε πάρω. Σε ενσάρκωσα πλήρως, κλείνοντάς σε σφιχτά κάτω από το πηγούνι μου. Καμία περσόνα δεν με είχε αγκάλιασε πιο κοντά, ούτε είχε καταλάβει και ενίσχυσε την ταλαιπωρημένη μου ζημιά όπως το ύφασμά σου.
Μαζί σου εξέφρασα άσχημες αλήθειες τόσο όμορφα που όσοι γνώριζαν την ιστορία μου αναρωτήθηκαν ποιος με έμαθε πώς να ελπίζω. Μου άρεσε αυτό. Μου άρεσε να νιώθω ότι με βλέπω και επικυρώνομαι για τις δοκιμές μου. Μου άρεσε να νιώθω θαυμασμό για μια ανθεκτικότητα που δεν πίστευα ότι υπήρχε μέσα μου. Μου άρεσε να νιώθω ότι η καταιγίδα μέσα μου είχε σημασία, σαν να μπορούσα να φτιάξω πολλά γλυκά από αυτό που δεν ένιωθα τίποτα. Ένιωσα δυνατός διορθώνοντας τα άδικα λάθη μου με κορδέλα μετά από κορδέλα λέξεων.
Με τη βοήθειά σας βάζω την ελευθερία μου πρώτα. Δεν είχα μάθει ακόμη ότι η ελευθερία είχε πολλά πρόσωπα. Έπρεπε ακόμη να ανακαλύψω όλους τους τρόπους με τους οποίους δεν ήμουν ελεύθερος.
Θυμάστε τους φίλους που έπρεπε να φύγουμε;… Τις πληγές που έπρεπε να ανοίξουμε ξανά και να επανορθώσουμε; Θυμάστε ότι απαγορεύσατε τη λέξη «χαλασμένο» ως αυτοπεριγραφή; Ή όταν βρήκαμε αυτοπεποίθηση στο γκαράζ κάτω από ένα σωρό καθυστερημένα όχι. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό.
Ήσουν ο πιο πιστός μου φίλος, η παρηγοριά και ο έμπιστός μου. Με βοήθησες να απευθυνθώ και να εκφράσω. Μας οδήγησες στους ανθρώπους μας. Είστε ο λόγος που γράφω δημόσια σήμερα.
Γι’ αυτό είναι τόσο γλυκόπικρο να ξυπνάς και να βρίσκεις ένα ανοιχτό κλουβί. Να ξέρω ότι εδώ πρέπει να σας αφήσω, στερεωμένο στη μνήμη μου για την υπηρεσία σας στην ευημερία μας. Όπως είπαμε όταν πετάξαμε τις σχέσεις στη φωτιά, «Σε αυτό το ταξίδι, όλα θα δοκιμαστούν. Τα περισσότερα δεν θα διαρκέσουν». Αυτό περιλαμβάνει την ενσάρκωσή μου για εσάς.
Υπόσχομαι, δεν είσαι εσύ, είμαι εγώ – η υψηλότερη και καλύτερη εκδοχή μου. Πιστεύω ότι, με όλη σου τη σοφία, θα καταλάβεις. Αν και δεν ξέρω ποιος είμαι χωρίς εσένα, ξέρω ότι ήρθε η ώρα να το μάθω. Η ελευθερία είναι εδώ.
Πατημένο και συντηρημένο, σε κρεμάω στην ντουλάπα του χρονικού μου, δίπλα στο Superwoman Ro, Silent Sufferer Ro, Survival Mode Ro. Caged Bird Ro: Αυτό δεν είναι αντίο, είναι ευχαριστώ. Τα λέμε στο τέλος του έπος.
Θα είσαι πάντα μια εκδοχή μου. Απλά όχι το μόνο.
Αγάπη Πάντα,
Ro, Free Bird
Ρόκο ΤιμήΣυγγραφέας Ever So Roco
Ίνσταγκραμ | κελάδημα
