Ο Magnus Hoppe και ο Kamran Namdar σκέφτονται το άρθρο τους, «Προς την επιχειρηματικότητα για έναν σκοπό: Εκπαίδευση μετασχηματιστικών επιχειρηματικών εαυτών για έναν καλύτερο κόσμο», που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Επιχειρηματική Εκπαίδευση και Παιδαγωγική. Η αντανάκλασή τους εμφανίζεται κάτω από την περίληψη της εργασίας.
Σε αυτό το δοκίμιο διερευνούμε ορισμένα κεντρικά κοινωνικά και εκπαιδευτικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι εκπαιδευτικοί προκειμένου να υποστηρίξουν τη βιωσιμότητα και υποστηρίζουμε την ανάγκη για εκπαίδευση μετασχηματιστικούς επιχειρηματικούς εαυτούς, δηλαδή, μαθητές με ικανότητες να συγκεντρώσουν και να οργανώσουν πόρους επιδιώκοντας έναν σκοπό. Η τρέχουσα κατάσταση απαιτεί από τους νέους να αναπτύξουν επιχειρηματικές ικανότητες που θα τους δώσουν τα μέσα να εισαγάγουν και να οδηγήσουν την αλλαγή μέσω ατομικής δράσης. Με αυτόν τον τρόπο, προτείνουμε την έννοια του επιχειρηματικότητα για έναν σκοπό να αμφισβητήσει πιο παραδοσιακές ιδέες για το τι περιλαμβάνει η επιχειρηματικότητα. Για την εκπαίδευση, προτείνουμε στη συνέχεια να χρησιμοποιήσετε την έννοια του εκπαίδευση για την επιχειρηματικότητα για έναν σκοπό. Υποστηρίζουμε ότι η εκπαίδευση για την επιχειρηματικότητα έχει σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει ως βοηθητικός παράγοντας, αλλά ένας ρόλος στον οποίο τα ατομικά συμφέροντα που συνδέονται με το επιχειρηματικό εγχείρημα δίνουν λιγότερη προσοχή από ό,τι οι προβληματισμοί σχετικά με το πώς κάθε άτομο, μέσω αποφασιστικής δράσης, μπορεί να υποστηρίξει τη δημιουργία ενός πιο βιώσιμου κοινωνία. Κεντρική θέση στο επιχείρημά μας είναι η επίγνωση ότι νέες ιδέες για το νόημα της ζωής που θα υποστηρίξουν την αλλαγή της κοινωνίας μακριά από την κατανάλωση προς τη βιωσιμότητα πρέπει να προστεθούν ως ηγετική διάσταση σε κάθε εκπαίδευση με τη φιλοδοξία να μεταμορφωθεί ο κόσμος μέσω των ενεργειών των μαθητών της.
Ο Αϊνστάιν είναι γνωστό ότι είπε ότι δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας με την ίδια σκέψη που χρησιμοποιούσαμε όταν τα δημιουργήσαμε. Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα προβλήματα που βλέπουμε στον κόσμο αυτή τη στιγμή, είναι εύκολο να δούμε ότι υπάρχουν ορισμένα θεμελιώδη σφάλματα στον τρόπο λειτουργίας των συστημάτων μας. Ο πόλεμος, η πείνα και η ρύπανση σκοτώνουν σιγά σιγά τον πλανήτη. Δυστυχώς, αν υποθέσουμε ότι ο Αϊνστάιν έχει δίκιο, οι παραδοσιακοί τρόποι σκέψης και δράσης μας δεν θα επαρκούν για να λύσουν αυτά τα τεράστια προβλήματα, καθώς αποτελούν μέρος αυτού του ελαττωματικού συστήματος. Το ίδιο ισχύει και για το πώς σχεδιάζονται τα παραδοσιακά μας σχολεία και η εκπαίδευση, που κατασκευάζονται σαν βιομηχανικοί ιμάντες μεταφοράς, που παράγουν όσο το δυνατόν πανομοιότυπα προϊόντα, μια κοόρτη τη φορά. Η εκπαίδευση δεν χρειάζεται να είναι έτσι. θα μπορούσαμε να ανοιχτούμε σε εναλλακτικές ιδέες για τη μάθηση και πώς να σχεδιάσουμε αυτή τη μάθηση. Θα πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι στις δυνάμεις μας να αλλάξουμε σχολεία και εκπαίδευση, παρόλο που δεν θα είναι εύκολο.
Έχοντας καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα, αρχίσαμε να αναζητούμε κατάλληλες προσεγγίσεις για την υποκίνηση της αλλαγής που θεωρούμε απαραίτητη. Βρήκαμε μεγάλη υποστήριξη από το προοδευτικό κίνημα καθώς και από μεγάλα μυαλά και παιδαγωγούς όπως ο Dewey, ο Brameld και ο Freire, που οραματίζονται μια πιο ανθρωποκεντρική κοινωνία που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μέσω των ενεργειών των μαθητών της. Πολλοί από τους σημερινούς μαθητές επιθυμούν να γίνουν η αλλαγή που θέλουν να δουν, για να παραφράσουμε έναν άλλο σπουδαίο στοχαστή και άνθρωπο – τον Μαχάτμα Γκάντι.
Ένα άλλο σημείο έμπνευσης είναι η θεωρία της επιχειρηματικότητας γενικά και η εκπαίδευση στην επιχειρηματικότητα ειδικότερα. Και οι δύο ασχολούνται με την οικοδόμηση ικανοτήτων δράσης που έχουν σχεδιαστεί για την εισαγωγή καινοτομίας και την προώθηση της αλλαγής. Σε αυτό το άρθρο, υποβαθμίσαμε το επιχειρηματικό μέρος της επιχειρηματικότητας και αντ’ αυτού το θεωρούμε ως την ικανότητα συγκέντρωσης και οργάνωσης πόρων για την επιδίωξη ενός σκοπού. Ο σχεδιασμός της εκπαίδευσης για τη δημιουργία αυτής της ικανότητας και η πρόκληση μιας αίσθησης θαυμασμού σχετικά με τις υπαρξιακές, ηθικές και αισθητικές πτυχές της ανθρώπινης φύσης είναι αυτό που βρίσκουμε ότι πρέπει να είναι ο πιο ισχυρός τρόπος αντιμετώπισης των σημερινών πιεστικών προβλημάτων. Στο άρθρο, όχι μόνο θα σας οδηγήσουμε σε αυτό το σκεπτικό αλλά και θα σας δώσουμε ελπίδα για το μέλλον μαζί με μερικές ιδέες για το πώς μπορείτε να συμμετάσχετε στην υποκίνηση αλλαγής στα εκπαιδευτικά μας συστήματα.
Μαζί, έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο είδος σκέψης που μπορεί να αμφισβητήσει το υπάρχον σύστημα, όπου η εξελισσόμενη σκέψη και γνώση αναπτύσσονται μαζί με τις ενέργειες που θα αλλάξουν το σύστημα. Τουλάχιστον, αυτό οραματιζόμαστε.
