Η Dana S. Kaminstein και η Kimberly M. Brown αναλογίζονται το άρθρο τους, «Εννοιολόγηση της φέρουσας λειτουργίας των κοινοτικών συμβουλευτικών επιτροπών», δημοσιευτηκε σε The Journal of Applied Behavioral Science.
Πολλοί από εμάς έχουμε συμμετάσχει σε αυτή την προκλητική συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της κοινότητας: τα μέλη διαφωνούν μεταξύ τους για φιλοδοξίες, τα συναισθηματικά ρεύματα είναι ισχυρά, ορισμένα μέλη είναι προσεκτικά ενώ άλλοι συμμετέχοντες κάθονται σε πέτρινη σιωπή ή ελέγχουν τα τηλέφωνά τους και παρουσιαστές που αντιπροσωπεύουν ένα drone θεσμού σε αγνοία στη δυναμική της συνάντησης. Ή χειρότερα, ένα μαύρο πρόβατο που μπορεί να κατηγορηθεί για έλλειψη προόδου στο σανίδι γίνεται μια συζήτηση που αντικαθιστά τα πραγματικά προβλήματα. Τι συμβαινει εδω? Η απάντηση σύμφωνα με την έρευνά μας αποκαλύπτει ότι αυτές οι ομάδες εκφράζουν λεκτικά και μη λεκτικά μηνύματα για λογαριασμό του ιδρύματος με το οποίο συνεργάζονται. «Μεταφέρουν» σημαντικές ιδέες και έννοιες για τον ευρύτερο οργανισμό στον οποίο αποτελούν μέρος. Μερικά από αυτά τα μηνύματα είναι χρήσιμα και άλλα λιγότερο.
Η κοινωνία μας οδεύει προς τη συμπερίληψη των κοινοτήτων σε μεγάλες αποφάσεις. Αν και οι ομάδες και οι οργανισμοί μπορεί να είναι βαθιά αφοσιωμένοι στη συμμετοχή των κοινοτήτων, δεν έχουν σαφήνεια σχετικά με το πώς να το κάνουν. Τα ιδρύματα και οι ομάδες υποστηρικτών και ερευνητών τους απαιτούν ενθάρρυνση για να είναι ανοιχτά στην ψυχολογία των συστημάτων και των ομάδων. Αυτές οι ομάδες χρειάζονται εργαλεία και δεξιότητες για να κατανοήσουν πώς να φέρουν στο φως κρυφές ατζέντες, πώς να εμπλακούν και να ενδυναμώσουν τους άλλους και πώς να διαφοροποιήσουν τη σύγκρουση από την εχθρότητα. Επιπλέον, οι ομάδες απαιτούν τα μέσα για να καλωσορίσουν τα διαφορετικά, ακόμη και δύσκολα, ιδανικά που βασίζονται στους κανόνες και τις συμπεριφορές μιας κοινότητας. Κατά συνέπεια, με το έργο μας, ελπίζουμε να ενσταλάξουμε την πολιτιστική ικανότητα και ασφάλεια όταν τα ιδρύματα ιδρύουν Κοινοτικά Συμβουλευτικά Συμβούλια (CAB).
Τα CAB πρέπει να επεξεργάζονται λεκτικά και μη λεκτικά μηνύματα σχετικά με τα ιδρύματά τους. Μερικές φορές αυτά τα μηνύματα είναι θετικά και ελπιδοφόρα. άλλες φορές, είναι δηλητηριώδη. Ένα συμβουλευτικό συμβούλιο πλοηγείται ή «μεταφέρει» αυτά τα μηνύματα που μερικές φορές αφορούν ζητήματα για τα οποία το ίδρυμα δεν αντέχει να αισθάνεται ή να μιλάει. Εργαζόμαστε στο Veterans Affairs (VA), όπου η αποτελεσματική δέσμευση βετεράνων στην ιατρική έρευνα απαιτεί από τους ερευνητές να εμβαθύνουν την κατανόηση της κουλτούρας των Βετεράνων. Όπως και άλλες κοινωνικές ομάδες, οι βετεράνοι έχουν τη δική τους γλώσσα, τις δικές τους ιστορίες, τους δικούς τους τρόπους και χειρονομίες που είναι μοναδικές. Επιπλέον, οι βετεράνοι έχουν συνήθως αντιμετωπίσει πολύ δύσκολες εμπειρίες ως ομάδα, γεγονός που τους καθιστά επιρρεπείς σε μεγαλύτερα προβλήματα με την υγεία και την ευεξία τους. Οι βετεράνοι συχνά θέτουν ζητήματα και ερωτήματα που η VA δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει. Ως εκ τούτου, υποστηρίζουμε ότι τα ιδρύματα και οι εκπρόσωποί τους πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις βαθιές και αμείλικτες πτυχές της ομαδικής ζωής, προκειμένου να τιμήσουν τη σημασία της συμπερίληψης διαφορετικών κοινοτήτων όπως οι Βετεράνοι στις προσπάθειές τους.
Αναπόφευκτα, αυτό θέτει το ζήτημα αν τα μέλη του συμβουλευτικού συμβουλίου αισθάνονται ότι ακούγονται. Επιπλέον, το θέμα του μαρτυρίου ήταν και είναι μπροστά μας σε ποικίλα πλαίσια. Μέσω της εργασίας μας, καταγράψαμε καταστάσεις όπου ένας βετεράνος ασθενής σε συμβουλευτική ομάδα μπορεί να κληθεί να εκφράσει τις απόψεις του ενώ περιβάλλεται από άλλους με ανώτερη ιδρυματική θέση και δύναμη. Σχεδόν σαν να δέχονταν επίθεση. Για εμάς, αυτό έθεσε αυτόν τον ασθενή σε σοβαρό μειονέκτημα: λίγοι ασθενείς μπορούν να αντέξουν την πίεση άλλων μελών της ομάδας που είναι πιο μορφωμένοι, καλύτερα αμειβόμενοι και πιο ενημερωμένοι, χωρίς να αισθάνονται ότι δεν ακούγονται και δεν ακούγονται. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι, σε αυτό το περιβάλλον, οι ασθενείς είτε εμφανίζονται ντροπαλοί και αποκρύπτουν τις αληθινές τους απόψεις, είτε γίνονται επιθετικοί όταν τις εκφράζουν. Με αυτόν τον τρόπο, ερευνητές και ιδρύματα στήνουν τους ασθενείς να αποτυγχάνουν.
Το να συνδυάζουμε ψυχολογικές λογοτεχνίες με νέους και μοναδικούς τρόπους είναι αυτό που κάνει τη δουλειά μας καινοτόμο. Δεν μπορούσαμε να εντοπίσουμε ούτε μία βάση αποδεικτικών στοιχείων που να εξηγεί όλα όσα είδαμε στις συνεδριάσεις του συμβουλευτικού μας συμβουλίου, όλες τις συμπεριφορές, τις συνειδητές και ασυνείδητες στάσεις και τις συναισθηματικές εκφράσεις που παρακολουθούσαμε. Έπρεπε να εξετάσουμε πολλές δημοσιευμένες έρευνες για να μας βοηθήσουν να χαρακτηρίσουμε αυτό που αντιμετωπίζαμε: τα λάθη, τη δυσπιστία και τα επιχειρήματα σχετικά με την κατεύθυνση. Στη συνέχεια, μετατοπίσαμε την εφαρμογή της βιβλιογραφίας «αναγνωρισμένου ασθενή» σε επίπεδο ομάδας. Ομοίως, του Wilfred Bion «κοντέινερ και περιέχεται» εξετάσαμε ως προς τις ομάδες που είναι ενσωματωμένες στο ίδρυμα, παρά τις διαδικασίες εντός της ομάδας. Αυτό θα επηρεάσει το πεδίο παρέχοντας νέα επίθετα για να περιγράψουν τι συμβαίνει στα συμβουλευτικά πάνελ τους, παρέχοντας επίσης εργαλεία για τη διόρθωση της πορείας όταν τα πράγματα έχουν πάει στραβά.
Ως ερευνητές, συχνά μιλάμε για επαναευθυγράμμιση και «ξεπακετάρισμα» σύνθετων εννοιών όταν συζητάμε για την καινοτομία μας με συναδέλφους, σαν να έχουμε να κάνουμε με αποσκευές. Αντίστοιχα, οι ομάδες «κουβαλούν» προσδοκίες, αξίες, κινδύνους και φιλοδοξίες που, όταν αναγνωριστούν, θα ενισχύσουν τη συμμετοχή και την αποτελεσματικότητα των CAB στο σχεδιασμό της έρευνας.
