Περαστικές απολαύσεις: Βλαστοί λυκίσκου | Το αστικό μου σπίτι

Αποφάσισα να επαναλάβω αυτήν την ανάρτηση για βλαστούς λυκίσκου χωρίς αλλαγή, επειδή αυτή είναι η σύντομη εποχή τους και επειδή εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τα μαγειρέψετε.

Πριν από πολλά χρόνια φύτεψα αμπέλια λυκίσκου κατά μήκος των περιφράξεων μου, σχεδιάζοντας να χρησιμοποιήσω τα λουλούδια για ζυθοποιία. Λίγο αργότερα, εγκατέλειψα την μπύρα για σοβαρούς λόγους, αλλά στο δύσκολο κλίμα μου δεν είναι πιθανό να απαλλαγώ από τα φυτά που μεγαλώνουν λάγνα χωρίς προσοχή. Υπήρχε επίσης το απολαυστικό επίδομα των βλαστών λυκίσκου κάθε άνοιξη. Συγκεντρώστε τους νεαρούς βλαστούς αφαιρώντας τους στο σημείο που κουμπώνουν εύκολα. Αυτό είναι συνήθως περίπου το τελικό 6-7 ίντσες του αμπέλου.

Όσον αφορά το μαγείρεμα τους, έχω πολύ γνώμη. Αφού δοκίμασα άλλους τρόπους, είμαι πεπεισμένος ότι αυτός ο τρόπος ταιριάζει καλύτερα στην πλούσια-πικρή γεύση τους. Ξεπλύνετε τη δέσμη των βλαστών και κόψτε τα σε διατομή, μήκους 1,5-2 ίντσες. Ζεσταίνουμε ένα μεγάλο τηγάνι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Δεν θέλετε να γεμίσετε πολύ το τηγάνι. Ένα τηγάνι 12″ είναι κατάλληλο για μια μεγάλη δέσμη βλαστών. Όταν το τηγάνι ζεσταθεί, προσθέστε μια κούπα καλό ελαιόλαδο, ανακινήστε το και προσθέστε τους βλαστούς. Τα ρίχνουμε γύρω-γύρω, πασπαλίζοντάς τα με μια καλή πρέζα αλάτι. Πετάξτε τους βλαστούς κάθε δύο λεπτά.

Εδώ είναι το κομμάτι που πολλοί βρίσκουν δύσκολο. Όταν φαίνονται έτσι, συνεχίστε. Δοκιμάστε τα σε αυτό το στάδιο και, αν σας αρέσουν, μπορείτε να σταματήσετε εδώ, αλλά νομίζω ότι δεν έχετε δοκιμάσει ακόμα βλαστούς λυκίσκου στα καλύτερά τους. Αντί αυτού, προσθέστε ένα κομμάτι βούτυρο, τουλάχιστον μια κουταλιά της σούπας και συνεχίστε το μαγείρεμα. Το βούτυρο θα ροδίσει λίγο και είναι σημαντικό για τη γεύση.

Αυτό το στάδιο, κατά τη γνώμη μου, είναι το σημείο τελειότητάς τους. Έχουν συρρικνωθεί αρκετά. Οι μίσχοι είναι καφέ σε κηλίδες και πολλά από τα μικρά φύλλα είναι καφέ και τραγανά. Δοκιμάζουμε για αλάτι και σερβίρουμε. Τα βρίσκω νόστιμα. Είναι ιδιαίτερα καλά μαζί με ζαμπόν ή μπέικον και μου αρέσουν με τηγανητά αυγά για μεσημεριανό γεύμα.

Τα φυτά λυκίσκου είναι γνωστό ότι περιέχουν μια οιστρογονική ένωση και χαλκόνες. Τα τελευταία είναι μια ενδιαφέρουσα ομάδα χημικών ουσιών με αντικαρκινικές ιδιότητες και μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για αυτά εδώ. Το τι σημαίνει αυτό στην πράξη είναι εικασία κανενός, και η δική μου γνώμη είναι ότι σημαίνει πολύ λίγα, καθώς οι βλαστοί είναι μόνο στην εποχή τους για περίπου 3 εβδομάδες και κανένας δεν θα φάει αρκετά από αυτά για να κάνει μεγάλη διαφορά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είναι ένα ανοιξιάτικο δώρο της γης, που εκτοξεύεται πληθωρικά σε μεγάλες ποσότητες χωρίς καμία προσπάθεια από την πλευρά του κηπουρού εκτός από το να τους παρέχει κάτι για να σκαρφαλώσει, και τα λατρεύω ως τέτοια.

Εάν σκοπεύετε να τα καλλιεργήσετε, να θυμάστε ότι ο λυκίσκος έχει την πρόθεση να κυριαρχήσει στον κόσμο και χρειάζεται μια ισχυρή υποστήριξη. Επίσης, εξαπλώνονται και αναδύονται σε απροσδόκητα σημεία. Αυτό είναι εντάξει για μένα, αφού ούτως ή άλλως διατηρώ μια πολύ ακατάστατη αυλή, αλλά αν σας αρέσει να μένουν τακτοποιημένα τα πράγματα στις καθορισμένες θέσεις τους, η τολμηρή ανεξάρτητη φύση του λυκίσκου μπορεί να μην είναι του γούστου σας.