Early Spring: Collards | Το αστικό μου σπίτι

Η αυλή μου είναι γεμάτη με πολυετή χόρτα έτοιμα για συγκομιδή, αλλά τα πρώτα χόρτα που μαζεύω κάθε χρόνο είναι τα περσινά κολάρα. Το Kale μπορεί να είναι ένα καλό χειμωνιάτικο πράσινο στις πιο χιονισμένες περιοχές, αλλά στην σχεδόν χωρίς χιόνι θυελλώδη έρημο μου, το λάχανο έχει αποξηρανθεί μέχρι θανάτου μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου. Το χειμωνιάτικο μοχλό μου είναι τα κολάρα και δεν είχα ποτέ μια χρονιά που να μην έζησαν τον χειμώνα και να μην παράγουν καλή σοδειά. Φυτεύω το καλοκαίρι, μαζεύω την πλειονότητα των φύλλων στα τέλη του καλοκαιριού και το φθινόπωρο για χόρτα κοτόπουλου, αλλά δεν αφαιρώ τα κορυφαία φύλλα ή το στέμμα που αναπτύσσεται και αφήνω τα κοτσάνια στη θέση τους. Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου κάθε κοτσάνι στέφεται με μια συστάδα φύλλων σαν χαλαρό λάχανο. Τα φύλλα είναι παχιά, τραγανά, κρεατικά και γλυκά. Τίποτα δεν έχει τόσο καλή γεύση όσο τα κολάρα αργά το χειμώνα. Συχνά κόβω τα φύλλα σε λωρίδες και τα σοτάρω με πράσινο σκόρδο που εμφανίζεται περίπου την ίδια ώρα και λίγο αλάτι. Σπάνια μου αρέσει να τρίβω λίγη παρμεζάνα κορυφαίας ποιότητας από πάνω. Σε αυτό το σημείο του έτους, δεν έχω φάει φρέσκα χόρτα για μερικούς μήνες, και το να τα τρώω στην απλούστερη μορφή τους έχει καλύτερη γεύση. Αν μου περισσέψουν τα ρίχνω με σπιτικά νουντλς αυγών, καλό ελαιόλαδο και παρμάς και μια γενναιόδωρη ποσότητα φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι.

Στην περιοχή μου, τον Απρίλιο, οι αφίδες έχουν μετακομίσει, οπότε φροντίζω να τις τρώω όσο οι νύχτες είναι παγωμένες. Ότι δεν φάω πάνε σε εκστατικές κότες.