Ο Ralph Bathurst αναλογίζεται το άρθρο του, «Ο Τζος Χάουλι συναντά τον Ιγκόρ Στραβίνσκι: Συμφωνία για την ηγεσία» που δημοσιεύτηκε στο Ηγεσία. Η αντανάκλασή του εμφανίζεται κάτω από την περίληψη του χαρτιού.
Σε αυτό το δοκίμιο εξερευνώ δύο ηγέτες: τον συνθέτη Igor Stravinsky (1882–1971) και τον γερουσιαστή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Joshua Hawley (γεν. 1979). Αυτά τα δύο προσφέρουν μια ευκαιρία να περιγράψουμε ξανά την ηγεσία ως ακουστική τέχνη, εμπλουτίζοντας έτσι το πεδίο πέρα από τον τρέχοντα οφθαλμικό προσανατολισμό του. Μέσα από αυτή τη συζήτηση, λοιπόν, προσκαλώ τους αναγνώστες στον κόσμο της μουσικής. Το 2021 σηματοδότησε την 50ή επέτειο από το θάνατο του Στραβίνσκι και την ίδια χρονιά, ο Χάουλι έγινε διεθνής φήμη με την εισβολή στις 6 Ιανουαρίου στο κτίριο του Καπιτωλίου των Ηνωμένων Πολιτειών από ανθρώπους που διαμαρτύρονταν για την επικύρωση του Τζο Μπάιντεν ως 46ου Προέδρου. Προσφέρω μια πολυφωνική ανάλυση του Hawley και του Stravinsky, υλοποιώντας τη μουσική κατασκευή του τονικού ζεύγους που επιτρέπει σε δύο τονικές να παίζουν μαζί. Ολοκληρώνω το δοκίμιο σημειώνοντας την πανταχού παρουσία του μανιχαϊσμού, ενός συστήματος πεποιθήσεων που παρέχει στους ηγέτες την ικανότητα να χαρακτηρίζουν τους αντιπάλους ως κακούς. Μετριάζω αυτό το καταστροφικό σύστημα προτείνοντας ότι η συμφωνική ηγεσία απαιτεί διαφορετικότητα και διαφορετικότητα. Η ηγεσία ως ακουστική τέχνη έχει επιπτώσεις στην κατανόηση του τρέχοντος πολέμου στην Ουκρανία και του ρόλου της Κίνας στη διεθνή σκηνή, συμπεριλαμβανομένης της σχέσης της με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Έγραψα αυτό το έγγραφο ως έναν τρόπο να κατανοήσω την εισβολή στο Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών στις 6 Ιανουαρίου 2021 από ταραχοποιούς που διαμαρτύρονταν για την επιβεβαίωση του Τζο Μπάιντεν ως του 46ου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Οι δύο βασικοί χαρακτήρες της εφημερίδας –ο Joshua Hawley και ο Igor Stravinsky– συναντώνται στο πλαίσιο της εξέγερσης στο όνομα της ελευθερίας.
Μετά την πρώτη παράσταση του Στραβίνσκι Ιεροτελεστία της Άνοιξης 29 Μαΐου 1913, οι Παριζιάνοι ξεσηκώθηκαν. Σχεδόν 100 χρόνια αργότερα ο Joshua Hawley σήκωσε τη γροθιά του και χαιρετούσε ένα κύμα συγκέντρωσης ακτιβιστών που ετοιμάζονταν να εισβάλουν στο κτίριο του Καπιτωλίου.
Το χαρτί μου είναι πειραματικό. Φέρνω τον Hawley και τον Stravinsky χρησιμοποιώντας μια μουσική προσέγγιση. Ελπίζω ότι η γραφή είναι ένα παράδειγμα για το πώς να γράφουμε διαφορετικά στον κλάδο μας, και στη διαδικασία να εξερευνήσουμε δύσκολα, μερικές φορές άσχετα, αλλά σχετικά πεδία.
Τα τρέχοντα γεγονότα δίνουν στην προσέγγισή μου πιο επείγουσα ανάγκη, όπως η κατηγορία του Μαρτίου κατά του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για τον υποτιθέμενο ρόλο του σε ένα σκάνδαλο που σχετίζεται με πληρωμές σιωπηλών χρημάτων. Αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές άλλες πιθανές κατηγορίες που αντιμετωπίζει και ζωντανεύει υποστηρικτές και αντιπάλους στην προσπάθειά τους για πολιτική κυριαρχία, διχάζοντας περαιτέρω τη χώρα τους. Αυτό το άρθρο διερευνά το έδαφος από το οποίο έχουν αναπτυχθεί αυτές οι διαμαρτυρίες και οι επακόλουθες έρευνες και επιδιώκει να αποκαλύψει τους ισχυρισμούς που χρησιμοποιούν οι ηγέτες για να εμψυχώσουν τους οπαδούς τους.
Ανεξερεύνητη στο έγγραφο είναι η άνοδος της άγνοιας ως βιώσιμης επωνυμίας μεταξύ των ηγετών. Πολλά από τα σημερινά μέλη του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν λάβει προχωρημένα πτυχία από πανεπιστήμια κύρους, ωστόσο αποκαλύπτουν μια φαινομενική ανικανότητα να αντιμετωπίσουν πολύπλοκα ζητήματα, καταφεύγοντας αντ’ αυτού σε μεγάλες δηλώσεις με μικρή πνευματική ακεραιότητα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής φαίνεται να οδηγούν τον κόσμο σε αυτή τη στροφή προς την προώθηση συνωμοσιών για συνομιλίες, καταπνίγοντας την περιέργεια και την ελευθερία.
Ποιος είναι ο ρόλος μιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης; Ορισμένοι κορυφαίοι υποψήφιοι για υψηλά πολιτικά αξιώματα στις ΗΠΑ φαίνεται να έχουν διδαχθεί ελάχιστα από τις σπουδές τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ή, αν έχουν ασπαστεί τις τέχνες της μάθησης, κρύβουν τις γνώσεις τους κάτω από αβάσιμους ισχυρισμούς. συνωμοσίες που αφήνουν το εκλογικό σώμα ανίδεο και πρόθυμο να ενεργήσει χωρίς συνείδηση κατ’ εντολή των πολιτικών αφεντικών τους. Πώς θα μπορούσαμε, ως ηγέτες, να αντιμετωπίσουμε την άνοδο της άγνοιας και την απειλή της για τις φιλελεύθερες δημοκρατίες σε όλο τον κόσμο;
Επίσης, αν και δεν έχει διερευνηθεί λεπτομερώς, αναφέρεται η σχέση μεταξύ βίας, θρησκευτικής προσκόλλησης και πολιτικής. Το αίμα που χύνεται από εκείνους που ασπάζονται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις δικαιολογείται όταν οι πολιτικοί αντίπαλοι θεωρούνται «κακοί». Ωστόσο, πράξεις αυτού του είδους δεν μπορούν να θεωρηθούν «χριστιανικές» με κανέναν τρόπο, παρόλο που εκείνοι που διαπράττουν τέτοιες πράξεις επιδεικνύουν τις λανθασμένες πεποιθήσεις τους με υπερηφάνεια.
Σύμφωνα με τα λόγια των Eagles, ενός δημοφιλούς country rock συγκροτήματος στο άλμπουμ του 2007 Μακρύς δρόμος έξω από την Εδέμ«Όλη η γνώση στον κόσμο δεν είναι χρήσιμη για τους ανόητους».
